Ik groef bedroefd Haar graf Terwijl het donkerde Omringd met bruin blad Draag ik haar ten grave Niet wetend wie ze is

Je hebt de ruimte De kamer is van jou Jij bent het middelpunt De kleur in ons bestaan Geplukt En stervende Geniet van de dag Jij bent het middelpunt De ster in het heelal Tot aan je diepe val Geplukt En stervende

Deze wijn is mijn bloed Dit brood mijn lichaam Zo sprak hij En hij hield het kind in zijn armen Daarna hief hij het op En toonde het aan de hemel Zegen het, bad ze Heb het lief, vroeg ze Het is mijn, sprak ze Het is mijn bloed Het is mijn lichaam Het is mijn ziel Zegen het Mijn tranen wassen het schoon Zegen het

Luister naar het geklaag Van een minzieke viool Accepteer de littekens op je hart Want wie liefheeft Kan niet ongeschonden leven Maar rouwt liefhebbend voort

Wees voor even Mijn zot, een dwaze Zucht alles weg En lach naar de zon Nestel je even op de drempel Van een huis vol zorgen En proef even Een licht gevoel van gekkigheid

Houd de wind vast In alle hoeken van de aarde Drijf de wolken weg Zodat niets ons storen kan Ik wil je vertellen Zacht en helder Zuiver als de blauwe lucht Dat ik van je houd