Er was eens een bijeenkomst van verschillende christelijke denominaties.
Deze denominaties waren over het algemeen vooral bezig met het benadrukken van hun onderlinge verschillen.
Maar nu was er iemand opgestaan die zei: ‘Laten we eens een lijmpoging doen. Het is toch immers zo dat ons geloof eigenlijk gekenmerkt zou moeten worden door eenheid?'
Om te voorkomen dat de bijeenkomst weer in een discussiesfeer zou belanden had hij een origineel idee. Hij zei: ‘Iedereen mag eerst zijn denominatie typeren aan de hand van een snoepsoort.'
Dit naar aanleiding van de vele snoepjes die gegeten schijnen te worden in bepaalde kerken gedurende de preekfase.
De aanwezigen keken hem beduusd aan. Zo waren ze het niet gewend.
Het gesprek kwam langzaam op gang. Uiteindelijk wist iedereen wel wat te noemen.
Denominatie 1 zei: ‘Wij houden van de zachte dragees van Mentos. Wij zijn erg dankbaar dat wij met ons allen één grote familie zijn.’
Denominatie 2 zei: ‘Wij houden erg van de stugge, maar ook zachte Topdrop van Venco. Het is zoet, maar ook zout. Voor ons heeft een goede combinatie van waarheid en genade prioriteit. Streng doch rechtvaardig.’
Denominatie 3 zei: ‘Wij houden van de zoete en plakkerige snoepjes van Fruittella. Wij zijn erg gericht op onderlinge verbondenheid en dienstbaarheid.’
Denominatie 4 zei: ‘Wij houden van de losse zakjes snoep van Haribo. Onze theologie noemt men liberaal. Wij hechten veel waarde aan de autonomie van de gelovige mens.’
Denominatie 5 zei: ‘Wij houden van Stophoest, snoepjes van Red Band. Gebedsgenezing speelt bij ons een belangrijke rol.’
Denominatie 6 zei: ‘Wij vinden de Muntdrop van Klene erg lekker smaken. Onze inslag is commercieel. Wij willen vooral veel bekendheid creëren voor onze Heer en Zaligmaker.’
En zo ging het nog even door…
Er was ook een gast aanwezig. Een vrouw, lid van een Engelstalige denominatie.
De voorzitter vroeg haar: ‘Madam, could you tell us something about your candy theology?’
Hierop antwoordde zij: ‘Yeah, I can do that. We love the King Peppermint pastilles!’
