Paleis

En ik zag een paleis Zo groot, zo machtig En alles ademde waardigheid Vrede en recht waren overal aanwezig Een andere orde heerste en zou nooit meer verdwijnen Schaamte, vernedering, pijn en verdriet Zij waren enkel nog herinneringen aan een nimmer wederkerende wereld Een vergane realiteit Een gif dat niet meer bestond Zijn glorie was overal aanwezig En het bekleedde ons met waardigheid Zijn schoonheid deed mij mensen zien Zoals ik ze nog nooit eerder had gezien En ik was verbijsterd over mijn eigen naïviteit In de vergane, vergiftigde wereld

Roof

Het is niet mijn verdriet dat het meest mijn vreugde rooft Het is zijn de angsten die bezit van mij kunnen nemen