En ik zag een paleis
Zo groot, zo machtig
En alles ademde waardigheid
Vrede en recht waren overal aanwezig
Een andere orde heerste en zou nooit meer verdwijnen
Schaamte, vernedering, pijn en verdriet
Zij waren enkel nog herinneringen aan een nimmer wederkerende wereld
Een vergane realiteit
Een gif dat niet meer bestond
Zijn glorie was overal aanwezig
En het bekleedde ons met waardigheid
Zijn schoonheid deed mij mensen zien
Zoals ik ze nog nooit eerder had gezien
En ik was verbijsterd over mijn eigen naïviteit
In de vergane, vergiftigde wereld