Oud

Sneue, oude man
Zit bij de trein
Op een bankje

Ze zijn jong
Ze zijn gemiddeld
Grijs, zwart, kleur
Vele gezichten komen langs
Soms denkt hij
Gezien te worden
Licht zijn gezicht even op
Maar alles gaat
Langs hem heen
De schaduw glijdt terug
Treinen komen en gaan
Tot het geluid en leven
Uiteindelijk wegsterft

Sneue, oude man
Zit bij de trein
Op een bankje

Beeld

Ik grijp onbezonnen
Naar grote stukken
Van net gevallen
Beschilderd glas

En zie bloedend
Het beeld
Zo mooi voorgesteld
Voorgoed verdwijnen