Ik grijp onbezonnen
Naar grote stukken
Van net gevallen
Beschilderd glas

En zie bloedend
Het beeld
Zo mooi voorgesteld
Voorgoed verdwijnen

Kracht van verbeelding
Goede moed
Verlaat mij niet
Ik roep je aan
Met verdorde stem
De weg is lang
Mijn kracht gering
Ik heb mijn droom in as gelegd
Mijn vertrouwen in het graf gelegd
Begraaf mijn toekomst niet

Een duif vloog langs En liet een takje achter Een groen, fris takje Het was een leuk tafereel Even later Vloog de duif weer langs En liet een takje achter Verbazing kwam in mij op En later Vloog de duif weer langs En realiseerde ik het me Dat het hier niet over toeval ging De vierde keer Liet de duif een briefje achter ´U wordt tuinvrouw´ stond erop Wat een rarigheid, dacht ik bij mezelf De vijfde keer Kon ik het niet meer negeren Een volgend briefje ´U wordt tuinvrouw´ stond er weer op Na vele duiven Takjes en briefjes Geef ik het uiteindelijk maar toe: Ik word tuinvrouw Het hoe, waarom en wanneer Begrijp ik niet Maar meisjes, dat is het dan toch echt: Ik word tuinvrouw