Vroeger was ik klein Nu ben ik groter En leef ik niet meer voor mezelf Maar voor God Als mij nu wat overkomt Geluk of lijden Ik kan het overgeven aan God Mijn leven is voor hem Wie het leven Krampachtig probeert vast te houden Leeft uiteindelijk niet Leef daarom, lach en huil Vroeger was ik klein Nu ben ik groter En leef ik niet meer voor mezelf Maar voor God Iedere dag Krijg ik de zuurstof die ik nodig heb En adem ik die Dankbaar weer uit Laat mijn hart gericht zijn op hem Opdat ik goed mag leven En anderen zegenen kan Dan zal die zegen ook naar mij terugkeren Want vroeger was ik klein Maar nu ben ik groter En leef ik niet meer voor mezelf Maar voor God Geïnspireerd door de Bijbelteksten 1 Korintiërs 13:11 en Galaten 2:20

Verscholen in het struikgewas Laat je het leven aan je voorbijgaan Vasthoudend aan negatieve gedachten Over wie je zelf bent En wie loopt daar parmantig langs Op het keurig geplaveide pad Het is de demoon der misleiding Met jouw leven onder zijn armen Tevreden kijkt hij in het rond Misschien loop je nog een stukje met hem mee Om verderop weer in het struikgewas geschopt te worden Want zoveel fut heb je niet meer En ach, je vind het ook wel best Want beter verdien je toch niet Dus laat je die slechterik vrolijk verder lopen Terwijl je zelf weer weg begint te kwijnen Een engel roept het je nog toe Je schepper heeft je toch niet voor niets gemaakt En waarom zou hij zijn zoon gezonden hebben Als het leven desondanks toch geen betekenis heeft Jouw oren verstaan echter die taal niet meer Het struikgewas wordt steeds meer een web Waarin je vast komt te zitten Het enige dat je nu nog ziet is een spinnenmonster Het leven hier is maar tijdelijk En de parmantigheid en tevredenheid Van de demoon is ook maar tijdelijk Dus neem hem alsjeblieft niet zo serieus

Een duif vloog langs En liet een takje achter Een groen, fris takje Het was een leuk tafereel Even later Vloog de duif weer langs En liet een takje achter Verbazing kwam in mij op En later Vloog de duif weer langs En realiseerde ik het me Dat het hier niet over toeval ging De vierde keer Liet de duif een briefje achter ´U wordt tuinvrouw´ stond erop Wat een rarigheid, dacht ik bij mezelf De vijfde keer Kon ik het niet meer negeren Een volgend briefje ´U wordt tuinvrouw´ stond er weer op Na vele duiven Takjes en briefjes Geef ik het uiteindelijk maar toe: Ik word tuinvrouw Het hoe, waarom en wanneer Begrijp ik niet Maar meisjes, dat is het dan toch echt: Ik word tuinvrouw