Verscholen
Verscholen in het struikgewas
Laat je het leven aan je voorbijgaan
Vasthoudend aan negatieve gedachten
Over wie je zelf bent
En wie loopt daar parmantig langs
Op het keurig geplaveide pad
Het is de demoon der misleiding
Met jouw leven onder zijn armen
Tevreden kijkt hij in het rond
Misschien loop je nog een stukje met hem mee
Om verderop weer in het struikgewas geschopt te worden
Want zoveel fut heb je niet meer
En ach, je vind het ook wel best
Want beter verdien je toch niet
Dus laat je die slechterik vrolijk verder lopen
Terwijl je zelf weer weg begint te kwijnen
Een engel roept het je nog toe
Je schepper heeft je toch niet voor niets gemaakt
En waarom zou hij zijn zoon gezonden hebben
Als het leven desondanks toch geen betekenis heeft
Jouw oren verstaan echter die taal niet meer
Het struikgewas wordt steeds meer een web
Waarin je vast komt te zitten
Het enige dat je nu nog ziet is een spinnenmonster
Het leven hier is maar tijdelijk
En de parmantigheid en tevredenheid
Van de demoon is ook maar tijdelijk
Dus neem hem alsjeblieft niet zo serieus