Eindelijk

Uitgeput, uitgeput
De wanhoop nabij
Maar eindelijk
Kan ik weer wat huilen
Eindelijk smelt er wat
Van dat blok ijs
Met de pijnlijke ijspegels
Die mij overal steken
En soms zelfs
Lijken te doorboren
Het ijs dooft het licht
Het ijs verdrijft de warmte
Het bevriest mijn levenskracht
Levenslust verdwijnt
Eetlust verdwijnt
Doods staar ik
Naar een hoek van de kamer
Maar dan
Knalt het licht naar binnen
Is er een winterse zomerzon
Vermoeid kijk ik toe
Hoe de stralen
De eetstoelen omlijsten
En pak uiteindelijk
Overtuigd door het enthousiasme
Ook mijn drinkbeker weer op

Laat een reactie achter