Tastend
In Niemandsland
Kan ik geen thuis meer vinden
Alleen
Aan niemand te vertellen
Wat ik hier mis
En voel
Dwalend in mijn dromen
Maak ik mijn eigen land
Waar enkel God kan komen
Alleen met hem een band
Ik kan niet stoppen met denken
Aan waar ik ben geboren
Waar ik ben opgegroeid
Het lot heeft mij geworpen
Nergens binnen
En niet buiten land
Ik reik
Naar het onbekende
Maar blijf achter
Met een kinderfantasie
Sneue, oude man
Zit bij de trein
Op een bankje
Ze zijn jong
Ze zijn gemiddeld
Grijs, zwart, kleur
Vele gezichten komen langs
Soms denkt hij
Gezien te worden
Licht zijn gezicht even op
Maar alles gaat
Langs hem heen
De schaduw glijdt terug
Treinen komen en gaan
Tot het geluid en leven
Uiteindelijk wegsterft
Sneue, oude man
Zit bij de trein
Op een bankje
Laat ons de zoete wijn
Van geluk en vrede drinken
In liefde verzinken
Tot de ochtend wekt